tttt
t

lunch wordt geladen...

t

Het Verschil

Het Verschil • PoT AU FEU
  •  

  •  
        • **Afscheid van de zomer, welkom bij Pot au Feu – een nieuwe donderdagtraditie**

          En zo, beste vrienden, laten we de zomer achter ons. Geen zon meer die ons op de schouders klopt, geen tafel die zucht onder het gewicht van kleurrijke tapas, geen schalen vol belofte en olijfolie. Nee, de tijd van lichte hapjes en vloeibaar geluk is voorbij. De avonden worden kouder, het licht trekt zich terug, en wij doen dat ook. Maar niet getreurd, want met de herfst komt iets nieuws, iets warms, iets wat ons terugbrengt naar de essentie: **Pot au Feu**.

          Vanaf nu, elke donderdagavond in uw geliefde restaurant, nodigen we u uit aan tafel voor wat enkel beschreven kan worden als een ode aan huiselijkheid, een viering van eenvoud. Klassieke Vlaamse gerechten, recht uit oma’s kookpot, geserveerd zoals het hoort: in een grote, dampende kom die we vol trots midden op tafel plaatsen. Geen opsmuk, geen franjes, enkel comfort. Zoals thuis, maar zonder de afwas.

          Uiteraard beginnen we zachtjes aan, met een voorgerecht dat uw smaakpapillen wakker kust. En nadien, na de pot au feu, sluiten we af met een dessert dat de avond nog zoeter maakt. De prijs? Onveranderd. **29 euro per persoon**, net zoals voorheen. Maar dit feest van troost, dit ritueel van pot en vuur, is enkel beschikbaar **op reservatie**.

          Dus wees er snel bij. Want net zoals de zomer, is ook dit te mooi om lang te duren.

          Carpaccio van traag gegaarde rundstong met tijm-vinaigrette, een selectie van radijsjes en mierikswortelcrème, oesterblad

          Stel u voor, beste lezer, het onschuldige vlees dat zo langzaam is gegaard dat zelfs de tijd zich ertegen heeft verzet. De tong van het rund, die ooit zelf sprakeloos was, nu gesmoord door uren, dagen misschien, onder het koele, knisperende gezag van de tijm-vinaigrette. Elke druppel vloeibaar goud, een marteling van genot. Daartegenover: de radijsjes. Klein, nietsvermoedend, maar met een pit die u in de ogen kijkt en vraagt: "Wat doe je hier, in dit theater van smaken?"

          En dan, o, die mierikswortelcrème. Zacht, verleidelijk, maar met een steek die u nog lang zal heugen. Ze streelt uw gehemelte net zoals een verboden kus – onverwacht, ongewenst, maar onontkoombaar. Tot slot, het oesterblad, dat ligt als een zwijgzaam toeschouwer op het bord. Een beetje zout, een beetje bitter, zoals het leven zelf.

          Neem een hap. Nee, geen hap. Een kus van de zee, van het land, van alles wat ooit zong en nu zwijgt.

          --

          Gerechten zoals thuis in de kom op tafel en je mag bijvragen: deze week vol au vent met puree

          Ah, de **Vol-au-vent**. Het gerecht dat in Vlaamse keukens meer eer krijgt dan menig familielid. Een kroonjuweel van bladerdeeg, goudbruin en vol van lucht – lucht die de belofte in zich draagt van het vlees dat zich erin heeft verscholen. Want laten we wel wezen, wat is een **vol-au-vent** anders dan een culinaire paradox? Licht als een veertje, maar gevuld met het soort decadentie waar zelfs Louis XIV zich even voor zou neerzetten.

          Het roomwit van de saus omhelst de kippenragout als een moeder haar kind. Kleine stukjes zacht vlees, liefdevol gegaard, als verhalen die met zorg zijn doorgegeven van generatie op generatie. En dan – o, laat ons niet vergeten – de champignons, zwammetjes die zich als schuchtere figuranten op het toneel van dit gerecht wagen. Zachtjes knisperend, nippend aan de smaak van die rijkelijke jus.

          Maar het zou geen Vlaamse klassieker zijn zonder de **puree**, natuurlijk. Aardappelen die met de vaste hand van de huiselijke traditie worden gestampt, romig als een winterse deken die je omhelst na een lange dag op het land. Zij, de solide basis, de nuchtere bescheidenheid tegenover het frivole bladerdeeg.

          Neem een hap en laat u vervoeren. U voelt de zachtheid van de puree, de romigheid van de saus, het sappige vlees dat zich als een geheim in uw mond openbaart. Dit is geen gerecht, dit is de ziel van Vlaanderen zelf, op een bord geserveerd.

          --

          Onze witte dame 

          een ode aan de klassieke eenvoud: heerlijk vers gedraaid vanilleijsroom met warme chocoladesaus. Het bewijs dat 1+1 soms meer is dan 2.

        • Prijzen

          3 gangen 29,-

          Aangepaste wijn, per cm, 39,-

          POT AU FEU menu enkel per volledige tafel.

          Allergenen: meer info kan u hier terugvinden, vraag gerust uw gastheer voor meer info.

          Heeft u bepaalde allergiën, we helpen u graag.

          Het handigste is een lijstje af te drukken waar we rekening mee dienen te houden.

         

                •  
social
Deel Deze pagina
Michelingids

Challenge

Dit adres maakt de "Gourmand" in Bib Gourmand helemaal waar: een keuken die voluit gaat voor zowel verfrissende gerechten als bereidingen waar we met z'n allen maar niet genoeg van kunnen krijgen Hedendaagse creatie of oerdegelijke klassieker – de americain en het stoofvlees zijn hier de plat préféré: alles wordt bereid met dezelfde drive en vaak een schalkse knipoog. Hier worden de frietjes nog in echt ossenwit gebakken!


© Le Guide Michelin

 

Waardering
Ga naar: foto's